تجمع زیستی آرسنیک در خرچنگ شناگر آبی ( portunus pelagicus ) در سواحل خلیج فارس )منطقه عسلویه(

فلزات سنگین ازجمله آلاینده هایی هستند که می توانند در بافت های جانداران تجمع کنند و صدمات جبرا نناپذیری بر سلامت آن ها بر جای گذارند. این مطالعه ب همنظور بررسی غلظت آرسنیک در بافت نرم خرچنگ شناگر آبی ) portunus pelagicus ( موجود در سواحل خلیج فارس منطقه عسلویه واقع در استان بوشهر ب هعنوان شاخص پایش زیستی فلزات سنگین انجام شد. بدین منظور پس از شناسایی منابع آلود هکننده منطقه موردنظر، نمونه برداری از چهار ایستگاه در منطقه عسلویه در سه ماه فصل زمستان 1392 ، ب همنظور بررسی میزان جذب آرسنیک در خرچنگ آبی طی ماه های ی کفصل صورت گرفت. غلظت آرسنیک توسط دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میانگین غلظت آرسنیک طی ماه های دی، بهمن و اسفند در بافت نرم خرچنگ آبی به ترتیب 09 / 0± 17 / 0، 11 / 0± 23 / 0 و 15 / 0± 30 / 0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک بود . تفاوت معنی داری در سطح 5 درصد بین ایستگاه ها و ماه ها وجود داشت ) 05 / p>0 (. کمترین غلظت مربوط به ایستگاه سوم ) 10 / 0± 15 / 0( و بیشترین غلظت مربوط به ایستگاه اول ) 10 / 0± 0/35 ( بود. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که غلظت آرسنیک در همه ایستگاه ها و ماه های مورد مطالعه، پا یین تر از حد مجاز استانداردهای موجود در این زمینه می باشد.